co z tą E12?

Od niespełna dwóch tygodni trwa dyskusja na temat klasy E 12, pomysłów na promocję, rozwój i zwiększenie liczebności startujących. Temat rozpoczął Vesa Yli – Fiński zawodnik, dobrze znany większości „dwunastkowiczów”. Początkowo miała być to rozmowa pomiędzy kierowcami ze Skandynawii, jednak szybko przerodziła się w ogólnoeuropejską dyskusję. Co ważne, aktywny udział w niej biorą zawodnicy z czołówki.

Szukane są główne powody tak małego zainteresowania tą najszybszą klasą elektryczną. Zastanawiające jest to o tyle, że patrząc na stosunek ceny do poziomu na jakim można się ścigać, jest to chyba najtańsza z profesjonalnych klas. Mimo to, jako jeden z głównych problemów podawany jest koszt – ilość opon zużytych na jednych zawodach. Poza tym wymienia się krótki sezon czy jakość torów.

Ze swojego doświadczenia wiem jednak, że na obecnym poziomie wyścigów w Polsce koszty te nie są aż tak zabójcze. Można je oczywiście jeszcze obniżyć, chociażby poprzez ograniczenie ilości opon, które zużywamy na jednych zawodach. Zresztą z tymi oponami jest jedna podstawowa zaleta – im bardziej zużyte (czyt. mniejsze) tym model lepiej się trzyma...bajka. ;)

Nasze tory dywanowe stoją na naprawdę przyzwoitym poziomie. Patrząc na aurę za oknem i mając w pamięci ostatni sezon letni, możemy spokojnie wydłużyć halowe wyścigi, robiąc tylko 2-3 miesięczną przerwę wakacyjną. Brakuje w tym wszystkim tylko klasy dla początkujących. Może więc E12 Stock? Wolniejszy silnik nie tylko pozwoli na wejście w klasę nowym, a nawet zupełnie początkującym zawodnikom. Spowoduje również kolejne obniżenie kosztów, mniejsze zużycie opon i elementów modelu oraz karoserii. Potrzebna będzie też mniej wyśrubowana i tańsza elektronika.

Czego więc jeszcze brakuje? Co jest problemem i jak możemy rozkręcić tę klasę?

Zapraszam do dyskusji w komentarzach i wypełnienie ankiety. 

Zdjęcie dzięki uprzejmości Grzesia.

Pozdrawiam,

Pstryku